Pokusy, liczba 40, Gorzkie Żale,…

Pokusy

Pośród zwierząt i aniołów. To znaczy bez ludzi. Jezus na pustyni zupełnie sam. Człowiek w towarzystwie aniołów może być nawet bardziej samotny, niż w towarzy­stwie zwierząt.  Z zapisu świętego Mateusza dowiadujemy się, że Jezus był stałe kuszony, nawet wtedy, gdy nie czuł jeszcze głodu:     ..Czterdzieści dni przebył na pustyni, ku­szony przez szatana”. Kuszenie Jezusa świadczy, że był prawdzi­wym człowiekiem, który mógł ulec pokusie. Jednakże Ją odrzuca. Już wtedy wstępuje na drogę krzyża. Zwróćmy uwagę. że nie szatan, lecz Duch Święty posyła Go na pustynię. Sam Bóg stawia nas wobec trudności. do­świadczeń. cierpień i pokus. Byle się nie załamać. tylko dojrzewać.

Jan Twardowski

Wyobrażenie

Jak wyobrazić sobie niewidzialnego Boga?

A może właśnie jako kogoś, kto potrafi stworzyć 5miliardów ludzi tylko po to, by kochać ich tak, jakby każdy z nich był jedyna­kiem? Święty Franciszek Salezy mawiał: ..Nie bójcie się Boga, który nie chce wam uczynić nic złego. Kochajcie Go gorąco, ponieważ chce wam uczynić wiele dobra”. Nawet wówczas, gdy doświadcza nas próbą pokusy.

Wielki Post

Wzorem czterdziestoletniej wę­drówki, która Lud Boży z niewoli egip­skiej doprowadziła na święto Paschy do ojczyzny, wzorem Mojżesza, Eliasza i samego Pana Jezusa.  Kościół wraz z katechumenami i pokutnikami gotuje się w ciągu czterdziestu dnie Wielkiego Postu do należytego obchodu trzech dni Triduum Paschalnego. Czyni to po­przez rezygnację z rozmaitych przy­jemności: zaoszczędzone pieniądze czy produkty wierni przeznaczają na pomoc dla ubogich i potrzebujących starszych ludzi. (W kościele pod chórem jest skarbonka „Jałmużna Postna”, z przeznaczeniem dla najbiedniejszych naszych starszych parafian), zaoszczę­dzony czas wspólnota chrześcijańska poświęca słuchaniu Słowa Bożego w Rekolekcjach, spotkaniach modlitewnych czy obrzędach pokutnych i po­bożniejszemu przeżywaniu Eucharystii, by w ten sposób stać się zdolną godne­go przyjęcia sakramentu pokuty oraz odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych w Wigilię Paschalną. W powszechnej pobożności dochodzi do tego rozważanie z wdzięcznością Męki Pańskiej w nabo­żeństwach Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali. Zewnętrznymi oznakami obcho­dów Wielkiego Postu są:
– fioletowy ko­lor szat liturgicznych,
– rezygnacja z ozdób (np. kwiatów) w kościele ( jest dekoracja przy ołtarzu nawiązująca do tematyki postu),
– oraz brak śpiewu „Alleluja” i ”Gloria”.

Liczba 40…

…..oznaczająca szczególnie ilość dni lub lat wyraża w Piśmie św. dwie różne rzeczy: oczekiwanie albo pokutę. Czę­sto te dwa elementy łączą się z sobą: o­czekiwaniu towarzyszy post i pokuta.

Tak jest w przypadku Żydów przez 40 lat tułających się na pu­styni po ucieczce z Egiptu. Mojżesz po­zostawał na górze Synąj przez 40 dni i nocy. Tv też czasu padał na ziemię deszcz potopu, mający zmyć z ziemi grzech i zło. Dawid i Salomon panowali po 40 lat. Natomiast w życiu Jezusa 40 dniom po­stu na pustyni – o czym wspomina dzi­siejsza Ewangelia – odpowiada 40 dni dzielących Jego Zmartwychwstanie od Wniebowstąpienia.

Droga Krzyżowa…

…..to nabożeństwo, polegające na wspólnym lub indywidualnym rozwa­żaniu Męki Pańskiej w oparciu o 14 stacji. Wzięło swój początek od rozpowszechnionego od najdawniejszych czasów pielgrzymowania do Ziemi Świętej. by modlić się w miejscach opi­sany na kartach Ewangelii. Początkowo szczególną czcią otaczano Golgotę i Grób Pański. Później rozpoczęto próby odtworzenia całej drogi. jaką przebył Jezus z Krzyżem. Z braku odpowiedniej dokumentacji kierowano się przy tym miejscową tradycją. a nawet tylko do­mniemaniem. Tak na przykład powstały stacje upadków oraz spotkania z Matką Bożą i Weroniką. o których nie wspomina Ewangelia. W ten sposób u­staliła się liczba 14 stacji oznaczonych na ulicach starej Jerozolimy kaplicami.

Zwyczaj zawieszania obrazów 14 stacji w kościołach i odprawiania nabo­żeństwa Drogi Krzyżowej rozpo­wszechnili franciszkanie, którzy w swoim duszpasterstwie starali się przybliżyć wszystkim Pana Jezusa jako dzielącego nasz los Boga-Człowieka. a nie tylko królującego w niebie Pana.

Stacje Drogi Krzyżowej prowadzą do modlitwy w tym duchu. Wymagają także refleksji nad własnym postępo­waniem.

Gorzkie Żale…

…..są nabożeństwem pasyjnym, ułożo­nym na przełomie XVII i XVIII w. przez księży misjonarzy duszpasterzujących w kościele św. Krzyża w Warszawie. Nabo­żeństwo Gorzkich Żali zastąpiło śpiewa­ne przez chór w czasie wielkopostnych nabożeństw popołudniowych hymny ła­cińskie, niezrozumiale dla ludu. Gorzkie Żale składają się z pieśni wstępnej i trzech części. Każda z nich obejmuje wstęp podając  treść rozważania i inten­cję. hymn. „Lament duszy nad cierpią­cym Chrystusem” i „ Rozmowę duszy z Matką Bożą”. Przez swój trójczęściowy układ nabożeństwo to nawiązuje do daw­nej jutrzni z brewiarza,  która składała się z trzech nokturnów, zaś każdy z nich zawierał trzy psalmy.

Gorzkie Żale odznaczają się prostotą i serdecznym w współczuciem dla cierpień Jezusa i Maryi. Wyrażają żal za grzechy, stanowiące przyczynę Męki Pańskiej. Nastrój ten podkreśla prosta i rzewna za­razem melodia. Gorzkie Żale są bardzo rozpowszechnione w Polsce choć – co ciekawe i może poniekąd przykre – nie są w ogóle znane w innych krajach.

W najbliższym czasie

W ramach zwyczajowych praktyk wielkopostnych w naszym kościele odprawiamy
– Drogę Krzyżową: w piątki o godz. 16.00 i 18.30 oraz w niedziele po Mszy św. o godz. 11.00:
– Gorzkie Żale: w niedziele o godz. 17.15.
– Rekolekcje Parafialne, które rozpoczniemy w V Niedzielę Wielkiego Postu (18 III) Wielkanoc obchodzimy -1 kwietnia.

Wielki Post bez alkoholu
          Napotykamy na co dzień bardzo dużo trudnych spraw, często wręcz beznadziejnych. Do nich należy nierzadko alkoholizm. Wiemy, ile nieszczęścia wnosi do naszych domów tzw. butelka wódki. To tragedie rozbitych małżeństw, nieszczęśliwych dzieci, wyniszczonych pod każdym względem rodzin. Wiąże się z tym nieodpowiedzialne podejście do pracy, a często po prostu bezrobocie, nieuczciwość, złodziejstwo i całkowity upadek moralny człowieka. Prawdziwie chrześcijańska rodzina winna bardzo dbać o trzeźwość wszystkich swoich członków i nie ulegać zgubnej zasadzie: „Wszystko jest dla ludzi”. Właśnie ona doprowadziła do tak wielu tragedii. Pamiętajmy, tylko rodzina trzeźwa i Bogiem silna może sprostać zadaniom, które przed nią stawia życie.

W naszej parafii już od wielu lat  jednym z postanowień wielkopostnych jest właśnie postanowienie niepicia alkoholu, a szczególnie w tym świętym czasie. Wpisują oni swoją deklaracje do Księgi Abstynencji (wystawiona w kaplicy Matki Bożej) Taką postawą okazują wiarę, że z Bożą pomocą i modlitwą da się pokonać ten problem w rodzinach zniewolonych alkoholem, oraz okazują szacunek dla najbliższych, będąc szczególnie dla dzieci przykładem, a nade wszystko, są w stanie jasno, realnie oceniać rzeczywistość, bez alkoholu da się żyć. Zachęcamy wszystkich do tego szczególnego świadectwa i do wpisania się do Księgi Abstynencji.