Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

O bierzmowaniu krótko i na temat.
Nie tylko dla młodzieży
( Bierzmowanie w naszej parafii 13.06.2022 r.)

BIERZMOWANIE

W sakramencie bierzmowania wierni otrzymują Ducha Świętego, który w dzień Pięćdziesiątnicy został zesłany przez Pana na Apostołów. Jest to kolejny po sakramencie chrztu etap chrześcijańskiego wtajemniczenia w wiarę. Sakrament chrztu włącza ochrzczonego w ciało Kościoła, natomiast poprzez sakrament bierzmowania, który jest darem Ducha Świętego, wierni zostają umocnieni w wierze i męstwie, aby potrafili świadczyć o Bogu i Kościele. Sakrament bierzmowania przyjmuje się jednokrotnie, bowiem w tym sakramencie dusze bierzmowanych otrzymują niezniszczalny charakter, czyli znamię Pańskie.

Kandydat

Kandydat do bierzmowania powinien być ochrzczony. Ponadto, jeżeli jest sprawny umysłowo, powinien być odpowiednio pouczony i przygotowany do odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych.

Przygotowanie do przyjęcia sakramentu

Obowiązek przygotowania ochrzczonych do przyjęcia sakramentu bierzmowania należy do całej wspólnoty Kościoła, w największym zaś stopniu do chrześcijańskich rodziców, których obowiązkiem jest troska o formowanie i umacnianie w dzieciach ducha wiary poprzez przykład życia i świadectwo własnej wiary.

Świadek bierzmowania

Bierzmowanemu zazwyczaj towarzyszy świadek, który przedstawia go szafarzowi bierzmowania do namaszczenia krzyżmem, a potem pomaga w wiernym wypełnianiu przyrzeczeń złożonych na chrzcie. Świadkiem bierzmowania jest praktykujący katolik.

Świadek bierzmowania wybrany przez kandydata powinien:
– być duchowo przygotowany do tej funkcji;
– być wystarczająco dojrzały do spełniania tego zadania;
– należeć do Kościoła katolickiego i przyjąć trzy sakramenty wtajemniczenia: chrzest, bierzmowanie i Eucharystię;
– mieć prawo od spełniania czynności świadka bierzmowania.

Szafarz sakramentu bierzmowania

Zwykle szafarzem sakramentu bierzmowania jest biskup – bezpośredni sukcesor władzy apostolskiej. W ten sposób jest podkreślony związek tego sakramentu z pierwszym zstąpieniem Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy. W określonych sytuacjach sakramentu bierzmowania może udzielić każdy kapłan.

Udzielenie sakramentu

Bierzmowania udziela się zwykle w czasie Mszy św. Sakramentu bierzmowania udziela się przez namaszczenie krzyżmem na czole, którego dokonuje się wkładając rękę na głowę kandydata, i przez słowa: „Przyjmij znamię daru Ducha Świętego”. Biskupowi mogą towarzyszyć kapłani koncelebrujący, którzy także wyciągają ręce nad kandydatami, jednak nic nie mówią. Włożenie rąk na przystępujących do bierzmowania wyraża biblijny gest, przez który wzywa się daru Ducha Świętego. Namaszczenie krzyżmem i towarzyszące temu słowa wyrażają skutki daru Ducha Świętego. Przez namaszczenie wonnym olejem ochrzczony otrzymuje niezniszczalne znamię Pańskie, które razem z darem Ducha Świętego doskonałej upodabnia go do Chrystusa i udziela mu łaski roznoszenia wśród ludzi „dobrej woni” (por. 2 Kor 2, 14).

Skutki bierzmowania

Sakrament ten jest przyjęciem darów Ducha Świętego, co wprowadza głębiej w życie Kościoła. Przejawia się ono trwaniem w podwójnej miłości względem Boga i bliźniego oraz wypełnianiem przykazań Kościoła.


Duch Święty w nauczaniu papieża Franciszka

Dar mądrości
Nie chodzi tylko o ludzką mądrość, będącą owocem poznania i doświadczenia. W Piśmie Świętym mowa jest o tym, że Salomon w chwili koronacji na króla Izraela prosił Boga o dar mądrości. Mądrość jest właśnie tym: łaską umiejętności postrzegania wszystkiego oczyma Boga. Jest to po prostu widzenie świata, sytuacji, okoliczności, problemów oczyma Boga. To jest właśnie mądrość. Mądrość to dzieło Ducha Świętego w nas, abyśmy postrzegali wszystkie rzeczy oczyma Boga.

Dar rozumu
Nie chodzi tutaj o ludzką inteligencję, zdolności intelektualne, którymi możemy być obdarowani mniej lub bardziej. Jest to natomiast łaska, którą może tchnąć jedynie Duch Święty, rozbudzająca w chrześcijaninie zdolność wyjścia poza zewnętrzny aspekt rzeczywistości i poznania głębi myśli Boga oraz Jego planu zbawienia.

Dar rady
Wiemy, jak szczególnie w chwilach najtrudniejszych ważna jest możliwość liczenia na sugestie osób mądrych, które nam dobrze życzą. Otóż, poprzez dar rady, to sam Bóg, przez swego Ducha oświeca nasze serce, abyśmy pojęli właściwy sposób mówienia i zachowania oraz drogę, którą należy pójść.

Dar męstwa
Nie należy myśleć, że dar męstwa jest konieczny tylko w niektórych okazjach czy sytuacjach szczególnych. Dar ten powinien stanowić zasadniczą cechę naszego życia chrześcijańskiego w zwyczajności naszego życia powszedniego. Jak powiedziałem, każdego dnia w naszym życiu powszednim powinniśmy być mocni, potrzebujemy męstwa, by rozwijać nasze życie, rodzinę, wiarę.

Dar umiejętności
Gdy nasze oczy oświecone są przez Ducha Świętego, to otwierają się na kontemplację Boga w pięknie przyrody i wspaniałości kosmosu, i prowadzą nas do odkrycia, że każda rzecz mówi nam o Bogu i Jego miłości. Wszystko to wzbudza w nas wielkie zdumienie i głębokie poczucie wdzięczności! Jest to uczucie, którego także doświadczamy, gdy podziwiamy jakieś arcydzieło sztuki lub jakieś cuda, które były owocem geniuszu i kreatywności człowieka.

Dar pobożności
Tej więzi z Bogiem nie należy rozumieć jako obowiązku czy czegoś narzuconego: jest to więź wypływająca z naszej głębi. Chodzi natomiast o relację przeżywaną sercem: jest to nasza przyjaźń z Bogiem, dana nam przez Jezusa, przyjaźń, która zmienia nasze życie i napełnia nas entuzjazmem i radością. Z tego powodu dar pobożności budzi w nas przede wszystkim wdzięczność i uwielbienie. To właśnie jest najbardziej autentycznym motywem i sensem naszej czci i adoracji

Dar bojaźni Bożej
Bojaźń Boża pozwala nam sobie uświadomić, że wszystko jest dziełem łaski i że naszą jedyną prawdziwą siłą jest naśladowanie Pana Jezusa oraz pozwolenie, by Ojciec mógł obdarzyć nas swoją dobrocią i swoim miłosierdziem. Tak więc ten dar Ducha Świętego udoskonala naszą wrażliwość i pomaga nam rozpoznać, że jesteśmy dziećmi kochanymi bez miary. Otworzyć serce, aby dobroć i miłosierdzie Boże weszły w nas.


Owoce Ducha Świętego

MIŁOŚĆ, czyli pragnienie uszczęśliwiania innych. Jest ona wlana w nasze serce przez Boga, który jest Miłością i czyni nasze serce źródłem miłości dla innych.

RADOŚĆ to szczęście płynące z życia w harmonii z Bogiem.

POKÓJ to pewność, że tu i teraz jestem do dyspozycji Boga. Nie ma w nim nic z niepokoju ani o to, co było, ani o to, co będzie. On jest tajemnicą „teraz”, czyli komunikacji z Bogiem.

CIERPLIWOŚĆ tak wobec siebie, jak i wobec innych. Dorastanie do miłości, szczęścia i pokoju to proces dłuższy, dlatego cierpliwość jest jednym z podstawowych jego mechanizmów. Kto jest do dyspozycji Boga i pełni Jego wolę, nie ma powodu, żeby się niecierpliwić. Bóg jest Panem każdej sytuacji w naszym życiu osobistym, społecznym, ekonomicznym i politycznym.

UPRZEJMOŚĆ to znak wielkiej kultury ducha. Każde aroganckie postępowanie jest czytelnym znakiem obecności złego ducha w człowieku, pokazuje nam, z kim mamy do czynienia.

DOBROĆ jest nastawiona na pomaganie innym, o ile takiej pomocy potrzebują, a równocześnie zabiega o tworzenie atmosfery dobroci w swym środowisku. Gdzie brak dobroci, tam jest obecny zły duch.

WIERNOŚĆ ceni zaufanie, jakim Bóg nas darzy. Kto chce na nim budować swe życie, zabiega o doskonalenie wierności. Komunikacja z ludźmi również jest oparta na zaufaniu, jakim możemy ich darzyć. Jeśli go brakuje, trzeba być ostrożnym, bo tym, kto nie zna wartości zaufania, manipuluje duch zły.

ŁAGODNOŚĆ jest ściśle związana z cierpliwością i stanowi ważny most w relacjach z innymi ludźmi. Jest ona językiem miłości. Wymaga jednak zdecydowanej postawy wobec obłudników. Jezus pokazał nam, na czym polega łagodność, która potrafi wziąć do ręki nawet bicz.

OPANOWANIE to piękny owoc Ducha Świętego, który zna wartość harmonii i pełnej odpowiedzialności za słowa, czyny, postawę. Opanowany jest przyjacielem Boga, bo nie da się go wyprowadzić z równowagi nawet w obliczu mocnych ciosów. On jest razem z Bogiem panem każdej sytuacji.


Modlitwa do Ducha Świętego

Duchu Święty, proszę Cię: 

– o dar mądrości do lepszego poznawania Ciebie i Twoich doskonałości Bożych,
– o dar rozumu do lepszego zrozumienia ducha tajemnic wiary świętej,
– o dar umiejętności, abym umiał w życiu kierować się zasadami tejże wiary,
– o dar rady, abym we wszystkim u Ciebie szukał rady i u Ciebie ją zawsze znajdował,
– o dar męstwa, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie nie mogły mnie od Ciebie oderwać,
– o dar pobożności, abym zawsze służył Twojemu Majestatowi z synowską miłością,
– o dar bojaźni Bożej, abym lękał się grzechu, który Ciebie, o Boże, obraża… Amen.

Modlitwa błogosławionego Jana Pawła II, której nauczył go ojciec i którą odmawiał codziennie. 


OPOWIADANIA DLA DUCHA

Duch Święty jest jak Wi-Fi

 Wyobraź sobie gigantyczną sieć, która połączy cię z internetem zawsze, wszędzie i za darmo. Dzięki działaniu Ducha Świętego taka sieć naprawdę istnieje.

Nie jest łatwo mówić o Duchu Świętym. W świecie zdominowanym przez przywiązanie do rzeczy namacalnych wręcz niemożliwe wydaje się opisanie czegoś, czego nie widać, nie słychać i czego nie można dotknąć. To trochę jak anegdotyczne opowiadanie ślepemu o kolorach. Mimo wszystko spróbujmy.

Bez Ducha Świętego nic nie działa

Pozostając w realiach XXI wieku, wyobraźmy sobie piękny dom, wyposażony w najnowszy sprzęt elektroniczny i AGD. Nagle zabrakło prądu. Niby wszystko stoi na swoim miejscu, właściciel domu nadal może mówić, że posiada to czy tamto. Tyle że wszystko to jest bezużyteczne, bo siła, która te sprzęty ożywia, niespodziewanie zanikła.

Gdy mówimy o duchowym życiu chrześcijanina czy też szerzej – o funkcjonowaniu całego Kościoła, tym alegorycznym prądem jest właśnie Duch Święty.

Albo inaczej. Wyobraźmy sobie gigantyczne Wi-Fi, którego fale dają darmowe połączenie z siecią dosłownie na całym świecie; internet, z którego możemy korzystać wszędzie, dowolnie i o każdej porze; narzędzie, które staje się kluczem do innej rzeczywistości.

Tak właśnie działa Duch Święty. Tyle że rzeczywistość, do której daje dostęp, nie jest rzeczywistością wirtualną, lecz realną, choć dla nas (tymczasowo) niewidzialną. To jest ten świat, w który jako chrześcijanie wierzymy: świat duchowy, świat głębi i wewnętrznego piękna. To jest również ten świat, którym chcielibyśmy już teraz żyć, czerpać z niego garściami, bo przecież wiemy, że to tam jest droga do naszego ziemskiego szczęścia.

Stały dostęp do „sieci” Ducha Świętego

W Kościele – właśnie dzięki Duchowi Świętemu – mamy do niego dostęp. W najprostszej modlitwie, w sakramentach, w uczynkach miłosierdzia. Nasza wiara – nawet jeśli kuleje – pozostaje realną więzią, którą Duch Święty ożywia.

Trafnie ujął to w słowa patriarcha Antiochii Ignacy IV: „Bez Niego Bóg jest daleko, Chrystus staje się przeszłością, Ewangelia – martwą literą, Kościół – zwykłą organizacją, misje – propagandą, kult – wspomnieniem, a postępowanie chrześcijan – moralnością niewolników”.