Obecnie na misjach pracuje 2004 polskich księży, zakonników i zakonnic oraz osób świeckich, którzy obecni są w 99 krajach świata na wszystkich kontynentach (dane z 2021 r.). Ponadto w krajach byłego Związku Radzieckiego posługuje 400 kapłanów oraz 357 sióstr z Polski. Zadania ewangelizacyjne są ciągle bardzo istotne, bo aż 5 mld ludzi nie zna jeszcze Ewangelii.
Pomoc charytatywna
Dla misjonarzy najważniejszym zadaniem jest oczywiście głoszenie Dobrej Nowiny. Podstawowym zadaniem Kościoła jest przecież prowadzenie ludzi do zbawienia, a więc do wiecznego szczęścia. Nie oznacza to jednak, że misjonarze nie zwracają uwagi na doczesne potrzeby środowisk, w których pracują. Dlatego Kościół oprócz organizowania opieki duszpasterskiej dokłada także wszelkich starań, aby miejscowa ludność miała dostęp do opieki medycznej, edukacji, czystej wody, ubrań czy żywności. Misje to troska o każdy aspekt ludzkiego życia.
Misjonarze z innych krajów
Mimo że Polska jest krajem katolickim, w którym ponad 90% społeczeństwa jest ochrzczone, to jednak w porównaniu z innymi krajami wysyłamy niewielu misjonarzy. Włosi mają ok. 10 tys. misjonarzy. Duża część z nich to misjonarze świeccy, którzy są znakomicie przygotowani do swojej pracy. Francja mimo postępującej sekularyzacji może pochwalić się 4 tys. misjonarzy, wśród których jest 900 świeckich. Dla porównania Polska ma jedynie 49 misjonarzy świeckich. Niższa liczba misjonarzy pochodzących z Polski ma jednak uzasadnienie. Nie byliśmy przecież nigdy krajem kolonialnym, wysyłającym misjonarzy na podporządkowane terytoria, co powoduje, że proporcje udziału Polaków w misjach będą stopniowo się zmieniać na korzyść Polski, tym bardziej że w krajach Europy Zachodniej odnotowujemy spadek liczby powołań kapłańskich i zakonnych.
Gdzie pracują polscy misjonarze
Polscy misjonarze pracują w 99 krajach świata na wszystkich kontynentach, poza Antarktydą. Najwięcej polskich misjonarzy – 805, pracuje w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach, w Afryce i na Madagaskarze – 775, w Azji jest ich 337, w Oceanii – 67, a w Ameryce Północnej – 19. Misje to powołanie, które wymaga rzetelnego przygotowania, dlatego od 1984 r. działa w Warszawie Centrum Formacji Misyjnej. Jego zadaniem jest kształtowanie przyszłych misjonarzy zarówno od strony duchowej, jak i intelektualnej. Wiele czasu poświęca się tam na poznanie specyfiki kulturowej kraju, do którego się wyjeżdża.
Wolontariat misyjny
Jedną z form działalności misyjnej jest podejmowany najczęściej przez młode osoby wolontariat misyjny. Organizują je zakony i zgromadzenia, m.in. salezjanie, pallotyni, michalici, ojcowie biali, werbiści, salwatorianie, kombonianie czy oblaci. Młodzież wybiera wolontariat misyjny jako formę pomocy w czasie wakacji lub w czasie przerwy od studiowania. To doświadczenie, które pozwala młodym ludziom sprawdzić się w trudnych warunkach i podzielić się wiarą.
Różaniec Rodziców Za Dzieci
22 października godz. 17.30
Nie zwlekaj daj dziecku to, co najlepsze!!
„Czymś pięknym i owocnym jest także powierzenie w tej
modlitwie drogi wzrastania dzieci…. Modlitwa różańcowa
za dzieci, a bardziej jeszcze z dziećmi, która wychowuje je
już od najmłodszych lat… stanowi pomoc duchową,
której nie należy lekceważyć”
Jan Paweł II,
Różaniec za dzieci oparty jest na zasadzie Kół Żywego Różańca. Rodzice tworzą dwudziestoosobowe „róże”, z których każda ma swojego animatora, a w niebie – patrona. Członkowie róży nie muszą znać się osobiście, ważne, że codziennie modlą się za swoje dzieci oraz dzieci wszystkich członków ich koła. Intencje obejmują również dzieci adoptowane oraz z duchowej adopcji, poczęte, a jeszcze nienarodzone, chrześniaków oraz zięciów i synowe. Każda osoba wstępująca do róży otrzymuje akt zawierzenia, który odmawia przy przystąpieniu do modlitwy. Jak w żywym Różańcu, także tutaj co miesiąc członkowie wymieniają się tajemnicami, rozważając życie Maryi i Jezusa.
Różaniec Rodziców jest to modlitwa wspólnotowa, mająca na celu otaczać ochronnym płaszczem nasze dzieci przed wieloma zagrożeniami, które niesie świat, a także przed zagrożeniami, którymi często stajemy się my sami. Świadomość wspólnej modlitwy i niezachwianej opieki Bożej nad dzieckiem daje rodzicowi niesłychany spokój i często uwalnia od lęków o dziecko, o bezpieczeństwo teraz i w przyszłości. Modlitwa ta, często uzdrawia również relacje w rodzinach. Poświęcenie 4-5 minut dziennie, aby dziecko miało opiekę przez 24 godz., to wspaniała Boża ekonomia- tylko trzeba się na nią zdobyć.
W naszej parafii Chrystusa Króla istnieją dwie Róże Różańca „Rodziców modlących się za dzieci. Oprócz modlitwy, która jest tu najwyższą wartością, rodzice Ci okazują sobie wsparcie, mają okazje do wspólnych rozmów, organizują różne akcje. Czas pandemii trochę wyhamował aktywność, stąd potrzeba ponownej mobilizacji i chęci częstszych spotkań i większego zaangażowania. To również piękny przykład dla innych rodziców którym tak często rozsypują się relacje ze swymi dziećmi i czas gromadzenia dóbr i sprawy tego wiata zasłaniają oczy na ważniejsze sprawy ich rodziny i ich dzieci. Moderatorem naszej sporyskiej grupy, a zarazem opiekunem duchowym Ks. Marcin Mendrzak.
WYPOMINKI 2023/24
Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele:
czy to przez życie, czy przez śmierć.
Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus,
a umrzeć – to zysk.
/Flp 1,20/
W Kościele Katolickim istnieje szereg zwyczajów, za pomocą których czci się pamięć przodków. Szczególnym dniem, w czasie którego wierni poświęcają swoje myśli zmarłym, jest przypadająca na 1 listopada uroczystość Wszystkich Świętych. Wówczas rodziny i przyjaciele udają się na groby swoich bliskich. Często jest to także okazja na udekorowanie pomników za pomocą świeżych kwiatów oraz różnego rodzaju ozdób. Powszechnie obowiązujący zwyczaj zakłada także zapalanie zniczy. Na cmentarzach, przy miejscach pochówku, zmarłych otacza się modlitwą. W dniu Wszystkich Świętych kierują również swoje kroki do kościołów, gdzie odczytywana jest jedna z tradycyjnych, wielowiekowych formuł – wypominki. Mają one postać modlitwy błagalnej, w której wymieniane są imiona zmarłych.
Jak wierzymy, my katolicy, celem wypominków jest wybłaganie odpuszczenia zmarłym grzechów. Stanowi to wyraz wiary w życie wieczne oraz zmycie win. Modlitwa ta wywodzi się ze starożytności, kiedy podczas eucharystii odczytywano z tabliczek zwanych dyptykami zarówno imiona żyjących, jak i zmarłych.