Zakończenie oktawy Bożego Ciała.
Święcenie wianków.
15.06.2023 r g.18.00 kościół parafialny
Na zakończenie Oktawy Bożego Ciała, czyli okres ośmiu dni szczególnej łaski, podczas których po mszy świętej codziennie odbywały się procesje wokół kościoła z Najświętszym Sakramentem jest obrzęd poświęcenia wianków. Parafianie wraz z kapłanem proszą w modlitwę Boga, aby otaczał swoja opieką łąki, pola, lasy i pozwolił im wydać obfite zbiory. Ksiądz święci przyniesione wianki sporządzone z kwiatów i ziół leczniczych, które są symbolem ludzkiej pracy, a także utożsamiają dar Boży służący ludziom i wszelkim stworzeniom. Wianki plecie się są zazwyczaj z kopytnika, rumianku, róż, mięty, rozchodnika, macierzanki, poziomki, koniczyny i jaśminu. Do teraz przypisuje się wiankom leczniczą moc i działanie ochronne. Dawniej wierzono, że zapobiegają urokom i odpędzają czarownice. Zarówno poświęcone ziele z wianków jak i brzozowe gałązki wzięte z ołtarzy podczas procesji mają chronić przed burzą i pożarami, a także przed gradobiciem i szkodnikami na polach. Ukruszone ziele z wianków stosowano do sporządzania leczniczych herbat oraz do okadzania roślin i zwierząt. Wianek powinno przechowywać się przez cały rok, nie wolno go wyrzucić, gdyż jest poświęcony a po roku można go spalić. Na wsiach wierzono, że poświęcone wianki, powieszone na ścianie chaty, odpędzają pioruny, chronią przed gradem, powodzią i ogniem. Dymem ze spalonych wianków okadzano krowy, wyganiane po raz pierwszy na pastwisko. Zioła z wianków stosowano też jako lekarstwo na różne choroby.
SERCE ZA SERCE
Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa
Powszechnie znany jest obraz, na którym Pan Jezus wskazuje ręką na swoje Serce, z którego wychodzą jakby z gorejącego ogniska płomienie, a opłata je wieniec kłujących i raniących cierni, nad Sercem zaś widnieje krzyż.
Zdarzyło się to przeszło trzysta lat temu we Francji. Była właśnie oktawa Bożego Ciała. W niewielkim miasteczku zwanym Paray-le-Monial klęczała Małgorzata Maria Alacoque. w kaplicy przed Panem Jezusem wystawionym w Najświętszym Sakramencie. Wpatrzona w Pana Jezusa modliła się gorąco. W pewnej chwili ukazał się jej Pan Jezus. On odsłonił swoje Serce i powiedział do Małgorzaty: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, a w zamian za to otrzymuje wzgardę i zapomnienie. Ty przynajmniej staraj się mi zadośćuczynić, o ile to będzie w twojej mocy, za ich niewdzięczność”.
Płomienie, które biją z Serca Jezusowego, i krzyż oznaczają wielką miłość, jaką Pan Jezus ukochał wszystkich ludzi. Ciernie natomiast oznaczają ludzką niewdzięczność, jaką Mu ludzie okazują za to wszystko, co dla nich zrobił.
Każdy z nas powinien zdawać sobie sprawę, że każdy grzech, a zwłaszcza ciężki, głęboko rani kochające Serce Jezusa.
Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości, zmiłuj się nad nami! Serce Jezusa, dla nieprawości na szych starte, zmiłuj się nad nami! Serce Jezusa, ofiaro za nasze grzechy, zmiłuj się nad nami.
Pewien chłopiec dał takie piękne świadectwo miłości Serca Jezusowego. Pewnego razu pięcioletni Piotruś poszedł z rodzicami do parku, gdzie znajdował się plac zabaw dla dzieci. Przechodziła tamtędy siostra zakonna. Kiedy zauważyła małego Piotrusia bawiącego się w piasku, zapytała, uśmiechając się do niego: „Chłopczyku, powiedz mi, a czyj ty jesteś?”. „Ja jestem Serca Jezusowego!” – odparł chłopiec. Zdumiona tak mądrą odpowiedzią małego Piotrusia siostra zadała drugie pytanie: „A kto tobie o tym powiedział?”. „Moja babcia!” – dziecko z durną odpowiedziało.
Nie każdy z nas potrafi tak odpowiadać swoim codziennym życiem. „Ja też jestem Serca Jezusowego!”. Jak możemy to udowodnić? Okazji jest wiele każdego dnia. Często Pan Jezus jest sam. Tylko wieczna lampka oświetla mroki świątyni. Postarajmy się więc częściej przychodzić do Niego, powierzać swoje radości i smutki Jego Najświętszemu Sercu. On zawsze na nas czeka w złotym tabernakulum. Trzeba także częściej przystępować do Komunii św., jeśli chcemy ucieszyć Serce Jezusa.
Prośmy zatem Jezusa Chrystusa, aby w naszych sercach rozpalił wielką miłość, Bożą miłość: Boże Serce, gorąco Cię proszę, spraw. abym Cię kochał coraz bardziej!
Akt osobistego poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusa
Oddaję i poświęcam Najświętszemu Sercu Pana naszego Jezusa Chrystusa moją osobę i moje życie, moje uczynki, troski i cierpienia, nie chcąc odtąd używać żadnej cząstki mojego jestestwa, jeno aby czcić, miłować i wielbić To Serce. Mam niezłomną wolę całkowicie należeć do Niego i czynić wszystko z miłości ku Niemu, wyrzekając się z całego serca wszystkiego, co by Mu się mogło nie podobać. Obieram więc Ciebie, Najświętsze Serce, za jedyny przedmiot mojej miłości, za Opiekuna mego życia, za rękojmię mego zbawienia, za lekarstwo na moją ułomność i niestałość, za naprawienie wszystkich błędów mojego życia i za pewne schronienie w godzinę mej śmierci. Bądź więc, o Serce, pełne dobroci, moim przebłaganiem wobec Boga Ojca i odwróć ode mnie strzały Jego sprawiedliwego gniewu. O Serce pełne miłości, w Tobie pokładam całą mą ufność, gdyż wszystkiego się obawiam po mojej słabości i złości, natomiast spodziewam się wszystkiego po Twej dobroci. Zniszcz więc we mnie wszystko, cokolwiek może Ci się nie podobać albo sprzeciwiać. Niech Boska Twa miłość tak głęboko wniknie w me serce, bym nigdy nie mógł zapomnieć o Tobie ani się od Ciebie odłączyć. Błagam Cię przez nieskończoną Twą dobroć, niech imię moje będzie zapisane w Tobie, gdyż pragnę, by całym mym szczęściem i najwyższą mą chwałą było żyć i umierać jako Twój wierny sługa.
Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny
Serce Maryi jest określone jako Niepokalane, bo na niepokalaność Serca Maryi możemy popatrzeć w dwojakich aspektach: zachowanie od grzechu pierworodnego oraz obdarowanie pełnią łaski i niezwykłą świętością. Pierwszy z nich swoje biblijne uzasadnienie znajduje w zapowiedzi totalnej nieprzyjaźni między szatanem, a Niewiastą, której potomstwo zniszczy głowę węża. Natomiast drugi aspekt upatrujemy w scenie zwiastowania, gdzie Anioł Pański pozdrawia Dziewicę z Nazaretu Jej nowym imieniem: pełna łaski, czyli pełna łaskawego wejrzenia Boga, pełna Jego przemieniającej miłości, której skutkiem jest niezwykła świętość. To z Niej wypływa wielka miłość ku Bogu, której symbolem jest Niepokalane Serce. Ono całkowicie jest oddane Bogu. Maryja miała również kochające serce w stosunku do bliźniego. Jak wiemy zaraz po Zwiastowaniu poszła do krewnej – św. Elżbiety, spodziewającej się dziecka i w podeszłym wieku, aby towarzyszyć swojej kuzynce w tych ważnych dla niej chwilach i pomagać jej w czynnościach dnia codziennego. Pierwsze ślady kultu Serca Maryi napotykamy już od XII wieku. Najwięcej jednak do rozpowszechnienia czci Serca Maryi przyczynił się ks. Charles Desgenettes, proboszcz kościoła M.B. Zwycięskiej w Paryżu. W roku 1836 założył on bractwo M.B. Zwycięskiej, mające za cel nawracanie grzeszników przez Serce Maryi. W objawieniu „Cudownego Medalika Matki Bożej Niepokalanej”, jakie otrzymała w roku 1830 św. Katarzyna Laboure, są umieszczone dwa Serca: Jezusa i Maryi. Serce Maryi, będące symbolem wielkiej miłości dla nas, każe nam przede wszystkim modlić się do Niej, czyli uciekać się do Maryjnego wstawiennictwa. Oprócz modlitwy, czcząc Serce Maryi, należy naśladować Ją w swoim życiu. Czcić Serce Maryi to naśladować Matkę Najświętszą w miłości Boga i bliźniego. Należy walczyć z grzechem (poprzez spowiedź, rachunki sumienia, wzbudzanie aktów żalu za grzechy) oraz troszczyć się o pomnażanie w nas życia łaski (modlitwa, komunia św.).
Akt osobistego poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
O Niepokalane Serce Najchwalebniejszej Dziewicy Maryi! Pozdrawiam Cię jako Serce Matki Bożej, Matki Odkupiciela rodzaju ludzkiego, Pośredniczki wszelkich łask, władnej Królowej świata oraz mojej czułej Matki. W zjednoczeniu z Sercem Twojego Najmilszego Syna Jezusa, poświęcam i oddaję się Tobie całkowicie i bez zastrzeżeń, wołając: TOTUS TUUS EGO SUM ET OMNIA MEA TUA. – O Serce Maryi, cały należę do Ciebie i wszystko, co tylko posiadam, jest Twoje. Twojemu Niepokalanemu Sercu, Maryjo, poświęcam życie i działalność moją, zmysły i władze, dobra duchowe i doczesne, przyrodzone i nadprzyrodzone, zewnętrzne i wewnętrzne, przemijające i trwałe, moją przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – bez zastrzeżeń – mój czas, życie, wieczność, niebo, serce moje, ciało, duszę, osobę i całą moją istotę – wszystko!
O Niepokalane Serce mojej Najczystszej Matki, roztocz nade mną Swoje własne królowanie i rozporządzaj mną i całą moją ofiarą według zamiarów i upodobań Bożych. O Serce gorejące Bożą miłością, zdaję się całkowicie na Ciebie, powierzam się Tobie. Bądź moim światłem i mocą, moim oparciem i pomocą, odpoczynkiem i schronieniem, radością i życiem, moim orędownikiem i moim wszystkim po Najświętszym Sercu Jezusa, mojego Króla i Oblubieńca. O Serce Panny wiernej i Ucieczki grzeszników, uczyń mnie wiernym uczniem i naśladowcą Jezusa, wzbudź we mnie wstręt do grzechu i mentalności tego świata. Obdarz mnie duchem dziecięctwa Bożego, stwórz we mnie serce czyste, odważne i mężne. Pomnażaj we mnie Boże życie zjednoczone z Trójcą Przenajświętszą, bym za Twoim orędownictwem już tu, na ziemi osiągnął taki stopień świętości, a w wieczności – taki stopień chwały, jaki Bóg mi przeznaczył od wieków.
Amen.