REFLEKSJA NAD SŁOWEM BOŻYM (Mk 8,27-35).
ZA KOGO MNIE UWAŻACIE?”
Takie pytanie, w czasie swego nauczania, postawił Chrystus Apostołom, a dzisiaj stawia je nam. Znamy odpowiedź Piotra: „Ty jesteś Mesjaszem”. A jaka będzie nasza odpowiedź? Nie spieszmy się z nią. Nie chodzi tu bowiem o odpowiedź katechizmową – teoretyczną, ale jak najbardziej osobistą. Kim dla mnie jest Chrystus? Czy jest dla mnie Kimś bliskim, z Którym łączy mnie serdeczna więź? A może obojętnym? Dalekim i obcym? Może jest tragedią mego życia, gdy wierząc, żyję tak, jak gdybym nie wierzył?
Człowiek, chcąc odpowiedzieć na tak postawione pytanie, musi głęboko zajrzeć w swoje wnętrze. Odpowiedź bowiem, może być tylko prawdziwa. Tu niczego nie da się załatwić żartem, półprawdą, unikiem. Dotykamy, bowiem, samego sedna wiary, naszej uczciwości i naszego losu.
Kim Ty dla mnie jesteś, Panie? Ostatecznym sensem mego istnienia? Tęsknotą i nadzieją? Wielkim Obecnym? Nieustannym wezwaniem? Troską ostateczną. Miłością, która więcej oznacza niż to słowo?.
No właśnie…. Kim On dla mnie jest?
ZADANIE NA TYDZIEŃ
- Do przemyślenia:
Czy odnoszę do siebie pytanie Jezusa z dzisiejszej Ewangelii? Czy rozumiem jego sens?
- Do wykonania:
Będę codziennie stawiał sobie pytanie: Kim dla mnie jesteś, Panie Jezu?
BROŃCIE KRZYŻA! Św. Jan Paweł II
Ojciec Święty 6 czerwca 1997 r. u stóp Giewontu, na którym od wieku stoi krzyż.
Będą patrzeć na Tego, którego przebili” – te słowa kierują nasz wzrok ku krzyżowi świętemu, ku drzewu krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata. Nauka bowiem krzyża, która jest głupstwem dla świata, dla nas jest mocą Bożą (por. 1 Kor 1, 18). Rozumieli to dobrze mieszkańcy Podhala. I kiedy kończył się wiek XIX, a rozpoczynał się współczesny, ojcowie wasi na szczycie Giewontu ustawili krzyż. Ten krzyż tam stoi i trwa. Jest niemym, ale wymownym świadkiem naszych czasów. Rzec można, że ten jubileuszowy krzyż patrzy w stronę Zakopanego i Krakowa, i dalej: w kierunku Warszawy i Gdańska. Ogarnia całą naszą ziemię od Tatr po Bałtyk. Chcieli wasi ojcowie, aby Chrystusowy krzyż królował w szczególny sposób w tym pięknym zakątku Polski. I tak się też stało. To wasze miasto rozłożyło się, rzec można, u stóp krzyża. Żyje i rozwija się w jego zasięgu Zakopane i całe Podhale. Mówią o tym przydrożne kapliczki pięknie rzeźbione i z troską pielęgnowane. Chrystus towarzyszy wam w codziennej pracy i na szlakach górskich wędrówek. Mówią o tym kościoły tego miasta, te stare, zabytkowe, kryjące w sobie całą tajemnicę ludzkiej wiary i pobożności, a także te niedawno powstałe dzięki waszej ofiarności Umiłowani Bracia i Siostry, nie wstydźcie się tego krzyża.
Starajcie się na co dzień podejmować krzyż i odpowiadać na miłość Chrystusa. Brońcie krzyża, nie pozwólcie, aby imię Boże było obrażane w waszych sercach, w życiu rodzinnym czy społecznym. Dziękujmy Bożej Opatrzności za to, że krzyż powrócił do szkół, urzędów publicznych i szpitali. Niech on tam pozostanie! Niech przypomina o naszej chrześcijańskiej godności i narodowej tożsamości, o tym, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy, i gdzie są nasze korzenie. Niech przypomina nam o miłości Boga do człowieka.
Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu
trzecia niedziela września
W tym roku towarzyszy mu hasło papieskiego przesłania „Sztuczna inteligencja i mądrość serca dla komunikacji w pełni ludzkiej”.
W tej epoce, której grozi, że będzie bogata w technologię a uboga w człowieczeństwo, nasza refleksja może wychodzić jedynie od ludzkiego serca. Tylko mając spojrzenie duchowe, tylko odzyskując mądrość serca, możemy odczytać i zinterpretować nowość naszych czasów i na nowo odkryć drogę do komunikacji w pełni ludzkiej. Mądrość serca jest zatem tą cnotą, która pozwala nam łączyć całość i części, decyzje i ich konsekwencje, wzniosłości i słabości, przeszłość i przyszłość, ja i my. Ta mądrość serca pozwala się znaleźć tym, którzy jej szukają i pozwala się dostrzec tym, którzy ją kochają; uprzedza tych, którzy jej pragną i szuka tych, co są jej godni. Bez tej mądrości życie staje się mdłe, ponieważ to właśnie mądrość nadaje smak życiu. Nie możemy oczekiwać takiej mądrości od maszyn. Maszyny z pewnością mają niezmiernie większą zdolność niż człowiek do przechowywania danych i korelowania ich ze sobą, ale to człowiek i tylko człowiek musi rozszyfrować ich sens.
Systemy sztucznej inteligencji mogą przyczynić się do procesu wyzwolenia z niewiedzy i ułatwić wymianę informacji między różnymi narodami i pokoleniami. Mogą na przykład sprawić, że ogromne bogactwo wiedzy, zapisanej w minionych wiekach, stanie się dostępne i zrozumiałe, lub sprawić, że ludzie będą komunikować się w nieznanych im językach. Ale jednocześnie mogą być narzędziami „skażenia poznawczego”, przekształcenia rzeczywistości poprzez częściowo lub całkowicie fałszywe narracje. Rewolucja cyfrowa może uczynić nas bardziej wolnymi, ale nie wtedy, gdy uwięzi nas w modelach znanych dziś jako życie w swojej bańce. Niedopuszczalne jest, aby wykorzystanie sztucznej inteligencji prowadziło do anonimowego myślenia, do gromadzenia nieuwierzytelnionych danych, do zbiorowego zaniedbania odpowiedzialności redakcyjnej. Informacji nie da się oddzielić od relacji egzystencjalnej. Wymaga oblicza, spojrzenia, współczucia, a także dzielenia się.
Media mają za zadanie nie tylko wyczerpująco nas informować i pouczać o faktach, ale także zainteresować rzeczywistością – taką, jaka ona jest, i do niej zbliżać. Ewangeliczne «Chodź i zobacz», które Jezus kieruje do swych pierwszych uczniów, dla nas ludzi żyjących w dobie mediów, wirtualnego świata i pandemii koronawirusa, to mocny impuls, abyśmy korzystając z nowoczesnych środków przekazu, budowali więzi między sobą, doświadczyli realnej wspólnoty i łączyli się wokół tego, co ważne i dobre, także dla naszego życia duchowego. Szczególne zadanie i misja ewangelizacyjna w tym względzie stoi przed mediami katolickimi. Dlatego trzeba sięgać po media katolickie, słuchać katolickiego radia, odwiedzać stronę internetową parafii i profile pokrewnych by jeszcze bardziej zaangażować się w życie wspólnoty Kościoła i parafii.
Podziękowania i życzenia
Światowy Dzień Środków Masowego Przekazu
p. Aleksandrowi Gajzlerowi z rodziną za współtworzenie i redagowanie,
p. Wreżel- Greczek za drukowanie , wspólnotom parafialnym za dostarczanie materiałów,
wszystkim czytelnikom za cenne uwagi i wierność czytelniczą.
Wszystkim, światła Ducha Świętego, mądrości Bożej w tworzeniu
i przekazie dobrego słowa, odczytywaniu, oraz życiu tym słowem na co dzień,
na chwałę Boga i ku pożytkowi drugiego człowieka.
Zaproszenie do Wspólnot parafialnych
Dziecięce:
Świetlica parafialna „Radość” – każdy wtorek od godz. 16.00 – 18.00
Scholka „dziecięco młodzieżowa” – w każdy poniedziałek od godz. 15.00 – 16.30
Ministranci i lektorzy – sobota od godz. 9.00 – 10.30
Młodzieżowe:
Młodzież bierzmowane kl. VIII – II czwartki miesiąca od godz. 18.00- 19.00
Młodzież bierzmowane kl. VII – III czwartki miesiąca od godz. 18.00- 19.00
Wspólnota młodzieżowa „Jestem” – piątek godz. 19.00 -20.00