Światło Bożego Słowa na I niedziele lutego
Ewangelia: Mt 5, 13-16
Jezus mówi do ludzi bardzo obrazowo i praktycznie. Sól jest znana każdemu z codziennego życia. Soli nie widać, bo rozpuszcza się w potrawie, ale jest niezbędna i kluczowa dla smaku. Bez niej potrawa jest mdła, nieużyteczna.
Soli potrzeba wprawdzie niewiele, aby obiad stal się smaczny, ale jej szczypta jest dla wielu potraw kluczowa. Sól symbolizuje także trwałość i czystość. Starożytni Rzymianie mówili, że jest najczystsza, ponieważ pochodzi od morza i słońca. Sól jest także środkiem konserwującym, chroniącym od zepsucia.
Prawdziwi uczniowie Jezusa są solą ziemi. Może być ich niewielu, a jednak mają przeogromny wpływ na otoczenie. „Mała trzódka” jak nazywa ich Jezus, przenika cały świat. Jednak sól może utracić swój smak. Jeżeli uczniowie Jezusa stracą miłość do swojego Mistrza, jeżeli będą uczniami tylko „na papierze” a nie w sercu, to ich wpływ na świat będzie znikomy.
Jednym z największych przewinień aktualnych uczniów Jezusa – także moim – jest pokusa spokojnego życia. Ulegamy wygodzie, kompromisom, fałszywemu zadowoleniu czy złudnemu spokojowi. Jest to życie chrześcijańskie bez soli, bez smaku. Taki chrześcijanin niczego nie mówi. Nikomu nie przeszkadza. Takie chrześcijaństwo jest bojaźliwe, raczej uspokajające niż prowokujące. Oparte na ludzkich kalkulacjach i układach. Tymczasem chrześcijanin nie może być „nieszkodliwy” Musi nastawać w porę i nie w porę, nieraz musi się narazić.
Jednak uczeń Jezusa staje się światłem W świecie, gdy najpierw sam czerpie ze Źródła Światła. Jest tylko jedno Światło Świata i prawdziwe Źródło Światła – Jezus. Ale Jezus chce świecić przez swoich uczniów, którzy kontynuują Jego dzieło w historii. Stąd, zadaniem Jego uczniów jest stawać się czystymi, przejrzystymi, konkretnymi i zdecydowanymi. Stawać się pełnymi smaku i światła.
Zadanie:
Zastanowię się, jakie wartości nadają mojemu życiu smak i jakim świadkiem Jezusa jestem na co dzień.
Renata Cogiel ( Apostolstwo Chorych)