SAKRAMENT NAMASZCZENIA CHORYCH
Przez namaszczenie chorych i modlitwę kapłana Kościół poleca chorych Chrystusowi, aby ich podźwignął i zbawił (por. Jk 5,14-15; KK 11). Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, która pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeśli to jest pożyteczne dla zbawienia jego duszy.
Według Katechizmu Kościoła katolickiego „pierwszą łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości” (KKK 1520). Chory dzięki łasce tego sakramentu „przyczynia się do uświęcenia Kościoła i do dobra wszystkich ludzi, za których Kościół cierpi i ofiaruje się przez Chrystusa Bogu Ojcu” (KKK 1522).
Prosimy pamiętać, że namaszczenie chorych nie jest sakramentem dla umierających, ale przeznaczone jest dla tych, którzy znajdują się stanie ciężkiej i niebezpiecznej choroby. Do przyjęcia sakramentu namaszczenia chorych zachęcamy także osoby w podeszłym wieku, choćby nie występowały u nich objawy rozpoznanej choroby.
Zachęcamy też wiernych do noszenia symboli religijnych np. medalika, krzyżyka, (znaku religijnego w formie plakietki na szybie samochodu), które w razie wypadku byłyby znakiem ich wiary i przynależności do Kościoła a tym samym ułatwiały szafarzowi ewentualne udzielenie sakramentów w niebezpieczeństwie śmierci.
Wiernych udających się na leczenie do szpitala, a zwłaszcza przed poważną operacją, zachęcamy, aby, jeśli to możliwe, przyjęli sakrament pokuty i namaszczenia w parafii. Jeśli tego nie uczynią, powinni o te sakramenty prosić kapelana szpitala.
Przy sprawowaniu sakramentu namaszczenia chorych nie stosuje się kryterium wieku. Wszyscy proszący o sakrament powinni być „odpowiednio przygotowani i wewnętrznie usposobieni” (KPK kan. 1002), czyli w stanie łaski uświęcającej.
KOMU UDZIELA SIĘ SAKRAMENTU NAMASZCZENIA?
- Z wielką gorliwością i pilnością należy udzielać tego sakramentu wiernym, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku.
- Przed operacją można udzielić namaszczenia chorych, jeżeli przyczyną operacji jest niebezpieczna choroba.
- Osobom w podeszłym wieku, których siły opuszczają, można udzielić namaszczenia chorych również wtedy, gdy nie zagraża im niebezpieczna choroba.
- Dzieciom również należy udzielać namaszczenia chorych, jeżeli osiągnęły taki poziom umysłowy, że ten sakrament może im przynieść pokrzepienie.
- Sakrament ten wolno powtórzyć, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze
- Chorym, którzy stracili przytomność lub używanie rozumu, należy udzielić sakramentu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby o to, gdyby byli przytomni.
- Kapłan wezwany do chorego, który już umarł, błaga Boga, aby go uwolnił od grzechów i przyjął litościwie do swego Królestwa; namaszczenia natomiast niech nie udziela.
GDZIE I KIEDY MOŻNA PRZYJĄĆ SAKRAMENT NAMASZCZENIA?
- W kościele – np. po Mszy Świętej, udając się do zakrystii.
- W domu – podczas comiesięcznej wizyty kapłana z Komunią Świętą.
- Na każde wezwanie – w razie zagrożenia życia kapłan o każdej porze uda się z posługą sakramentalną do chorego.
- W Szpitalu Żywiec – codzienna posługa kapelana
W parafii Żywiec Sporysz osoby chore można zgłaszać w zakrystii, w kancelarii parafialnej bądź telefonicznie: tel. (+48) 33 861 30