Odpust na żywieckim cmentarzu 6.08.2023r.
( tam spoczywają również zmarli ze Sporysza)
Żywiecki kościół pw. Przemienienia Pańskiego stojący wśród cmentarza na górze Borkowskiej (zwanej też Moszczanicką, dziś Burgałowską) wiąże się nierozerwalnie z dziejami miasta Żywca. Wśród związanych ze świątynią postaci odnajdujemy ważne osobistości – pierwszego fundatora, Andrzeja Komonieckiego, burmistrza, wójta i kronikarza miejskiego; burmistrza Jana Giercuszkiewicza, za którego miasto wyłamało się spod władzy Wielopolskich uzyskując samodzielność oraz ks. Franciszka Augustina, kronikarza, budowniczego i projektanta obecnej świątyni i założyciela istniejącego do dziś cmentarza. Kościółek Przemienienia Pańskiego od samego początku był swego rodzaju przystankiem w drodze dla pielgrzymów zmierzających do sanktuariów w Rychwałdzie czy Kalwarii Zebrzydowskiej. W świątyni znajdował się obraz Matki Boskiej owiany aurą cudowności i otoczony splendorem wotów. W 1701 r. Andrzej i Zofia Komonieccy ufundowali drewnianą kapliczkę przy drodze do Rychwałdu, którą trzy lata później rozbudowali w niewielki kościółek pw. Przemienienia Pańskiego. Przy budowie zatrudniony został mistrz ciesielski Wojciech Barabasz z Żywca. W 1705 r. miasto darowało kościołowi 18 zagonów gruntu pod przyszły cmentarz. Założono go w 1832 r. z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Franciszka Augustina, jest czynny do dziś. Podjęto również starania o zastąpienie zniszczonej już wtedy świątyni nową murowaną. Ks. Augustin wykonał plany nowego kościoła, który wzniesiono w latach 1850-1856 staraniem przede wszystkim Jana Suchońskiego. W tym samym czasie dalsze grunty pod cmentarz ofiarował arcyksiążę Karol Ludwik Habsburg, właściciel dóbr żywieckich. Kościół Przemienienia Pańskiego od samego początku był swego rodzaju przystankiem w drodze dla pielgrzymów zmierzających do sanktuariów w Rychwałdzie czy Kalwarii Zebrzydowskiej. Rok 1705 przyjmujemy jako datę powstania cmentarza Przemienienia Pańskiego.
Nowości ze Świetlicy Parafialnej „Radość”